Dende había semanas sabíase que o xoves 31 de marzo ía ser o derradeiro día da Casa de Galicia de Montevideo. A histórica entidade fundada pola colectividade galega en 1917 e que chegou a converterse nun dos hospitais máis importantes do Uruguai pechou ese día definitivamente as súas portas, despois de anos dunha xestión nefasta que o levou a acumular débedas millonarias.
O xoves 31 de marzo o sanatorio Casa de Galicia pechou as súas portas definitivamente
A pesar do carácter inevitable e irreversible do peche, o xoves foi un día de enorme tristura para os milleiros de socios e socias (máis de 40 mil, a maioría con ascendencia galega) que a entidade conservou ata o final. E tamén para os arredor de 2.500 traballadores e traballadoras. Moitos deles achegáronse ao longo do día ata a sede central da entidade para despedirse e para cruzar por última vez as portas dun sanatorio onde durante décadas naceron, estiveron ingresados ou traballaron.
Nestas derradeiras horas repetíronse as críticas contra os últimos xestores da institución, en especial o último presidente da Casa de Galicia, Alberto Iglesias. E tamén contra os responsables do Ministerio de Saúde
Nestas derradeiras horas repetíronse as críticas contra os últimos xestores da institución, en especial o último presidente da Casa de Galicia, Alberto Iglesias, no cargo dende 2018, e que é acusado de diversas irregularidades que puideron empeorar a xa difícil situación económica do sanatorio. Iglesias foi deputado e alto cargo do Partido Colorado -na actualidade socio minoritario do goberno conservador do país. As críticas diríxense tamén contra o Goberno e o Ministerio de Saúde uruguaio pola xestión do proceso de liquidación da entidade.
Os socios e socias foron distribuídos e distribuídas entre outras mutualistas privadas, o mesmo que o persoal non médico. Pola súa banda, persoal médico continúa a negociar o seu futuro
Pero, máis aló das críticas, nestes últimos momentos houbo sobre todo mostras de solidariedade aos traballadores e traballadoras e moitas bágoas pola constatación da fin dunha historia centenaria. Había, ademais, quen aínda mantiña algunha esperanza de evitar a clausura, en base aos recursos xudiciais presentados, que aínda tardarán varios meses en resolverse. Con todo, dende hai semanas sábese que tampouco esta vía podía evitar o peche, como tampouco as posibles ofertas que podían estar sobre a mesa, como a de Ribera Salud.
O edificio do hospital venderase por un prezo mínimo de 20 millóns de dólares e semella haber xa dúas ofertas
Os socios e socias foron distribuídos e distribuídas entre outras mutualistas privadas da capital uruguaia e o persoal non médico tamén pasará a traballar na súa meirande parte nestas outras clínicas. Pola súa banda, persoal médico continúa a negociar o seu futuro de cara igualmente á súa integración neste conxunto de centros sanitarios privados. Os médicos pedían que se contratasen 21 cada mil socios derivados a cada empresa, pero estas propoñen unicamente a contratación de cinco por cada mil persoas que pasen a cada nova clínica.
Segue sen saberse nada do futuro do rico patrimonio cultural que atesoura a sociedade
Tamén parece que se vai aclarando o destino do edificio que ata agora acolleu o sanatorio, para o que se propuxo un prezo de saída duns 20 millóns de dólares e co obxectivo de que continúe a ter usos sanitarios e para o que xa habería dous compradores interesados, un deles o propio grupo Ribera Salud, que podería aproveitar a infraestrutura para asentarse no país, aínda que xa cunha identidade nova, totalmente desvinculada da historia e funcionamento da Casa de Galicia.
Por outra banda, segue sen saberse nada do futuro do rico patrimonio cultural que atesoura a sociedade, entre o que destaca a escultura da 'Santa' de Asorey, ademais dunha biblioteca e obras de Colmeiro e outros artistas galegos.
