Grial en Praza

  • Cando o feminismo fala, adoita falar ben

    Para poder falar ben é preciso, en primeira instancia, poder falar, algo que as mulleres tiveron prohibido durante séculos, cando menos, desde que hai testemuños escritos. No decurso do ensaio As benfaladas, (Editorial Galaxia, 2024) reflexiónase sobre esta circunstancia e propóñense alternativas para acelerar o proceso de normalización equitativa e civilizador que supón respectar e propiciar o acceso da voz e do pensamento feminino á sociedade, entendido como necesidade perentoria para combater a violencia simbólica que padece.

  • O Consello de Galiza, Goberno galego no exilio

    A fundación do Consello de Galiza tivo lugar en 1944. A súa lexitimidade derivaba do plebiscito de xuño de 1936, de cuxa vontade política o futuro Consello de Galiza sería unha institución “fideicomisaria”. Aquel acto foi o punto de chegada dun longo proceso que comezara na Asemblea das Irmandades da Fala celebrada en Lugo, en novembro de 1918, mais tamén o principio dunha nova andaina de defensa da autonomía de Galicia, que embocaría na aprobación dun novo Estatuto de Autonomía.

  • Galego na escola. Feitos e procuras. Derrubando valados (1963-1976)

    A lingua galega só chegaba á porta das escolas, pero as escolas impoñían os valados da españolización, aínda moi fortes anos despois da desaparición biolóxica do franquismo. A partir de 1975 recomezouse a propoñer a necesidade de incorporar a lingua galega ao espazo social, dándolle lexitimidade, e por iso, apuntando igualmente á necesidade da súa incorporación ao sistema educativo, baixo o reclamo Galego na escola. Antón Costa debulla a loita polo ensino en galego nos últimos anos da ditadura.

  • A síndrome do impostor no neofalante

    Falo galego orgulloso de falalo. Porque era a miña lingua mesmo antes de eu sabelo ou recoñecelo. Son neofalante, e, xa que logo, o meu galego é imperfecto. Porén, é meu. E, como me dixo un bo amigo, o único galego malo é o galego non falado.