O teléfono que Adif di que o maquinista accidentado non tiña que coller era do propio Adif e a única canle pola que Renfe ou o interventor do Alvia se podían comunicar con el mentres conducía
Tras varias semanas debatendo no xuízo sobre o accidente de Angrois arredor da moi dispersa e fragmentada normativa de seguridade ferroviaria e se segundo ela Adif debía avaliar e paliar o risco de erro humano que había na curva, este mércores compareceu na vista o agora secretario e antes presidente do comité xeral de empresa de Renfe, Juan Carlos Cañas. Ao seu ver, máis alá da normativa ferroviaria concreta que fose de aplicación, Adif debía evitar o accidente pola mera aplicación da lei de prevención de riscos laborais de 1995, dúas décadas antes do accidente.
Segundo o responsable sindical, a lei xeral fai responsable a Adif, como empresa da que depende o traballo do maquinista aínda que este estea a soldo de Renfe, de actuar ante os riscos que a súa propia actividade produce sobre o factor humano.
Cañas, que colabora como experto na elaboración de normas ferroviaria por parte da Axencia Ferroviaria Europea, indicou na súa declaración que non lle consta que Renfe avaliase os riscos dos maquinistas durante o seu traballo, pero dixo que “debe ser Adif” quen o faga. E unha vez detectados riscos, debe facer todo o posible para reducilos e, no caso de ter que exportar algún a Renfe, esta debe aceptalo expresamente e comunicalo aos seus maquinistas, algo que non consta que se fixese tampouco expresamente no caso de Angrois.
Durante a sesión deste mércores, o comparecente, e o atestado policial do accidente amosado polo avogado do maquinista acusado, tamén evidenciaron que o teléfono polo que falaba o condutor sinistrado era titularidade de Adif. A empresa xestora das liñas vén afeando ao maquinista que collese a chamada que lle fixo o interventor e que o despistou impedindo que frease a tempo antes da curva de Angrois. Pero agora queda constatado, sen que a avogada do Estado o negase na súa posterior intervención, que tanto o teléfono do maquinista como o do interventor eran de Adif.
Eses teléfonos titularidade de Adif que Renfe entregaba aos seus empregados para realizar o seu traballo eran tamén, segundo a declaración deste mércores, a única vía que tiña o interventor ou calquera responsable de Renfe de comunicarse co maquinista cando este estaba aos mandos do tren. Os sistemas de comunicación do propio tren só teñen conexión cos centros de control de Adif, así que o teléfono corporativo era a única vía que tiña o maquinista para recibir calquera advertencia de Renfe ou o interventor, polo que debía atender esas chamadas.
O responsable sindical que compareceu este mércores dixo que o acusado de Adif, Andrés Cortabitarte, "decidiu" en 2008 suprimir unha comisión mixta de seguridade entre Adif e Renfe, o que cortou a comunicación a ese nivel entre as dúas empresas públicas
Na súa declaración Cañas tamén dixo que foi o acusado de Adif polo accidente, o ex-director de Seguridade na Circulación, Andrés Cortabitarte, quen en 2008 “decidiu” que desaparecese unha comisión mixta de seguridade que ata daquela existía entre Adif e Renfe, cuestión que non debateu nin o avogado de Cortabitarte nin a representación de Adif. Esa comisión era un foro no que responsables das dúas empresas públicas intercambiaban dúbidas sobre cuestións de seguridade, e tras a súa supresión Renfe creou a súa propia comisión interna de seguridade, da que o comparecente amosou as súas dúbidas sobre como chegarían a Adif as súas conclusións.
O representante sindical tamén minimizou o alcance actual do sistema convencional de seguridade ferroviaria ASFA, que non estaba configurado para evitar un accidente como o de Angrois, fronte ao sistema de control constante da velocidade ERTMS, desconectado nos Alvia desde un ano antes do sinistro. Segundo dixo Cañas, ante o elevado volume de servizos que se prestan actualmente en liñas de alta velocidade en España, de todas as circulacións que se producen “un 60% pode n estar supervisadas por ERTMS e un 40% por ASFA”.
