A Xunta admite que non dá tramitado todos os eólicos que lle piden e ata as municipais de 2023 só impulsará os que queira

Mobilización contra a proliferación de parques eólicos, en Santiago © Aldeas Libres de Macroeólicos

O Goberno galego introduce nos orzamentos unha disposición pola que “non se admitirán a trámite novas solicitudes” pero exceptúa os proxectos que o propio Consello da Xunta considere relevantes

A Xunta admite que non é quen de tramitar todas as solicitudes de novos parques eólicos que está a recibir e que están a provocar protestas en concellos de todo o país, e vén de decidir que ata mediados de 2023, tras as eleccións municipais previstas para maio dese ano, non admitirá a trámite ningún máis. Agás os que o propio Goberno galego considere relevantes

Se en febreiro, ao aprobar a coñecida como Lei de Reactivación, a Xunta xa se dera a capacidade discrecional de autorizar parques eólicos fóra dos espazos previstos no plan eólico vixente desde 1997, agora, a través da lei de acompañamento dos orzamentos, coa que adoita mudar cada ano todo tipo de normas previas con menos debate, facultarase para decidir que parques tramita ou non.

Disposición da lei de acompañamento dos orzamentos para 2022 que paraliza a admisión a trámite de novos parques eólicos agás os que o Goberno galego queira CC-BY-SA Praza Pública

A lei de acompañamento deste ano muda 25 leis previas, entre elas a de 2009 coa que o Goberno de Feijóo lanzou o seu modelo eólico fronte ao previo de PSdeG e BNG. Entre outras cuestións, introduce unha disposición que di que “atendendo ao número dos proxectos de parques eólicos admitidos e actualmente en tramitación e á cifra de MW prevista nestes proxectos, e co obxecto de procurar unha ordenación racional do sector, durante o prazo de 18 meses desde a entrada en vigor [desta reforma] non se admitirán a trámite novas solicitudes de parques eólicos”. 

Esta lei de acompañamento está previsto que entre en vigor xunto cos orzamentos de 2022, o 1 de xaneiro, polo que o peche da admisión a trámite será dentro de case dous meses e medio e estaría en vigor ata xuño de 2023, un mes despois das eleccións municipais de maio dese ano. 

Pero a Xunta dótase dunha capacidade discrecional para saltar esa paralización, e engade: “Exceptúanse do establecido no número anterior aqueles proxectos que teñan unha clara incidencia territorial pola súa entidade económica e social, posúan unha función vertebradora e estruturante do territorio e sexan declarados como tales polo Consello da Xunta de Galicia, po proposta da consellería competente en materia de enerxía”. A redacción é similar á que empregou hai menos dun ano na Lei de Reactivación para darse a posibilidade de autorizar parques eólicos en lugares non previstos na súa propia planificación para o sector. 

O novo texto legal non aclara como fará a Xunta para, malia non poder admitir a trámite novas solicitudes, como di a textualidade da nova norma, coñecer se hai proxectos que poida considerar relevantes para eximilos desa limitación. Nin o texto nin a súa exposición de motivos tampouco din nada a respecto de posibles efectos chamada que poida producir o feito de que o peche da admisión a trámite se vaia producir previsiblemente dentro de dous meses e medio.

Parque eólico en Galicia © EGA

A nova reforma legal amplía a distancia mínima con zonas habitadas dos aeroxeradores máis altos, pero non se aplicará a numerosas solicitudes que xa iniciaron a súa tramitación nos últimos meses

O que si permitirá a nova norma durante o ano e medio de restrición é “a modificación dos proxectos xa admitidos a trámite”. Igualmente, a Xunta resérvase a posibilidade de “reabrir temporalmente” a presentación de proxectos “atendendo aos eventuais desestimentos, renuncias, declaracións de caducidade ou resolucións desestimatorias”.

Xunto con estas medidas, a lei de acompañamento tamén introduce mudanzas nas características técnicas dos parques. Ante as protestas sociais polo cada vez maior tamaño dos aeroxeradores e a súa proximidade a zonas habitadas, cunha distancia mínima que ata agora era de 500 metros, o Goberno galego eleva esa separación. Na nova norma sinala que “a distancia dos aeroxeradores ás delimitacións de solo de núcleo rural, urbano ou urbanizable delimitado será a maior destas dúas: 500 metros ou 5 veces a altura total do aeroxerador (buxe máis pala)”. Isto é, se os aeroxeradores chegan aos 200 metros de altura, como os que xa se están a proxectar nos últimos tempos, deberán manter unha distancia mínima dun quilómetro.

Porén, estes novos requisitos só serán aplicables ás novas solicitudes ou modificacións de parques que se presenten tras a entrada en vigor desta lei de acompañamento, e non ás numerosas solicitudes que se formularon nos últimos meses aínda que estean pendentes de obter as súas declaracións de impacto ambiental. A norma mesmo permitirá que as solicitudes xa presentadas pero aínda pendentes de admisión pola propia Xunta poidan ser modificadas durante un prazo de tres meses.

Grazas ás socias e socios editamos un xornal plural

As socias e socios de Praza.gal son esenciais para editarmos cada día un xornal plural. Dende moi pouco a túa achega económica pode axudarnos a soster e ampliar a nosa redacción e, así, a contarmos máis, mellor e sen cancelas.