Nos seus poemas, reivindica a incerteza. Segundo a súa opinión, quen está seguro de todo é un imbécil. Participo deste criterio, avalado pola propia vida e a miña escrita, pero sen embargo creo que hai cousas básicas e fundamentais que levamos con certeza ao longo da nosa vida. 

En outono de 1786, o médico Joseph Ignace Guillotin, de 50 anos, propuxo un novo artefacto para que os reos fosen executados sen sufrimento, e que os delitos do mesmo xénero fosen castigados igual, sen ter en conta a diferencia de clase e anulando os privilexios da aristocracia. Así que a guillotina era un método de matar favorecedor na época. 

Para paliar esta inxustiza, e, cando menos facela visible, debería ser obrigatorio faceren públicos os salarios. Tamén sacar á luz os currículos, que acostuman a ser cegos. As empresas poden valorar só a experiencia, na que os homes teñen mellor nota, e a esquecer os diferentes valores curriculares que aportan as mulleres. 

O nivel científico dun determinado país, relacionado, sen dúbida, coa inversión económica que o estado lle dedica á formación científica, ao estudo nos laboratorios, e á difusión dos adiantos conseguidos, serán clave nos resultados obtidos.

Cómpre ler a E.P.B. con obxectividade e afastadas de tópicos mal intencionados. Débese ler. Porque creo que as persoas que a desconsideran, non a leron. Insisto, teño a certeza de que as persoas que non valoran a Emilia Pardo Bazán, ou aluden para poñela a un lado á súa condición social, nin a leron nin saben o que tivo que traballar para manter a casa e a vida.

Escribo desde un punto de vista social e científico. Neste aspecto sempre hai un avance, unha evolución, que nunca se detén. Á marxe de saudades persoais, a verdade é que se vive hoxe mellor que antes. A min sóbranme os anos que vivín para decatarme

Escribo desde un punto de vista social e científico. Neste aspecto hai un avance, unha evolución, que nunca se detén. Á marxe de saudades persoais, a verdade é que se vive hoxe mellor que antes. 

Unha frase propia di: Leme, toma a miña conciencia e déixame a túa. Indica a relación íntima e profunda que se estabelece entre a escritora, neste caso, e os lectores. Así é. A relación a través dun libro é moi íntima. Nos libros aparecen temas dos que ninguén fala, e, en ocasións, encontran neles pensamentos ou comportamentos que ignoraban que tivesen outras persoas, e que, tal vez, os inquietasen ou torturasen. Nos libros está a vida. 

Ás persoas que fan os labores domésticos, que maioritariamente son mulleres, reciben o nome, indignante de “amas de casa”. Propoño chamarlles Sísifes, un nome máis sonoro e bonito. 

O holocausto universal de mulleres e nenas acada cifras espantosas que non merecen Tribunais Internacionais, nin xuntanzas do Consello de Seguridade de Nacións Unidas. Pasa desapercibido

A linguaxe é determinante. A diferencia de trato é alarmante. O do caballero está cada vez máis estendido. Non só na hostelería, senón no comercio en xeral. Entra paralelamente ao castellano. É considerado fino.

En Rusia veñen de celebrar un grande Desfile Militar para celebrar o 75 aniversario da vitoria contra o nazismo. Paradóxica maneira de celebralo. Pensaríamos que un celebración con tal armamento sería unha mostra do triunfo do nazismo, pero non, queren dicirnos que foi así como acabaron co nazismo. Grande erro.