A Coruña, Santiago, Ourense e Vigo secundan en Galicia a convocatoria polo dereito á vivenda que se estende por unha corentena de localidades en todo o Estado
O esforzo para mercar unha vivenda en Galicia segue en máximos da década malia os recentes respiros do Euríbor. Os prezos dos alugueiros están inmersos nunha escalada que non atopa fin, cun encarecemento superior ao 50% nunha década que son só se cingue ás principais cidades, senón que se estende amplamente por grandes vilas e áreas metropolitanas.
Mentres, a política de vivenda protexida en xeral de de promoción pública en particular dá sinais dun certo cambio de ciclo, pero segue evidenciando os efectos de case quince anos de práctica parálise. A Xunta puxo en marcha en pouco máis dun ano diferentes fases de tramitación para algo máis de 2.000 pisos públicos, máis que os gabinetes de Feijóo nunha década. Pero o lastre anterior é pesado, como acreditan as cinco vivendas protexidas rematadas durante 2024.
Estas son só algunhas das circunstancias e contextos que están presentes este sábado nas catro manifestacións polo dereito á vivenda que, dende A Coruña, Santiago, Ourense e Vigo secundan en Galicia a convocatoria que se estendeu por unha corentena de puntos do Estado. Con particularidades en cada lugar -maior ou menor peso dos pisos turísticos, máis ou menos presenza de grandes empresas do sector inmobiliario ou do rendismo popular-, pero cun berro común: "Que non sigan facendo negocio coa nosa vida".
Redución e control dos prezos dos alugueiros, recuperación de vivendas baleiras ou "freo á compra especulativa", entre as principais reivindicacións
As primeiras mobilizacións galegas foron a coruñesa e a compostelá. Na Coruña, onde o Concello vén de culminar os trámites para solicitar da Xunta a declaración de zona mercado residencial tensionado en toda a cidade -medida ao abeiro da lei estatal de vivenda que permite limitar os prezos do alugueiro en certos supostos-, a marcha transcorreu baixo unha faixa principal co lema A vivenda é un dereito, non un negocio. Un chisco máis atrás, outra pancarta lanzaba unha gráfica demanda: "Quero independizarme antes de xubilarme". Xente moi moza e persoas de idade avanzada conformaban gran parte da concorrencia.
Sintetizaban así algunhas das claves da convocatoria estatal, resumidas no seu manifesto. "A vivenda debería ser un dereito, non un ben co que especular. Porén, os fondos de investimento e os rendistas seguen acumulando beneficios mentres miles de persoas son desafiuzadas, expulsadas dos seus barrios ou condenadas a vivir en condicións indignas", din.
Os colectivos que impulsan as manifestacións galegas apuntan a unha ampla táboa reivindicativa encabezada por catro puntos "a curto prazo". "Redución e control dos prezos dos alugueiros", "regulación e limitación dos alugueiros turísticos", "recuperación de vivendas baleiras para uso habitacional" e "freo á compra especulativa de vivenda". As protestas, afirman, pretenden ser unha resposta á "inacción política" ante unha crise de vivenda que, coidan, só poderá atopar solución cando esta deixe de ser considerada "mercadoría" e "instrumento para a acumulación de riqueza".
"Só podemos enfrontar os desafiuzamentos, a infravivenda e o saqueo dos nosos salarios dende a mobilización para facer fronte colectivamente a empresarios e rendistas"
Neste sentido, afirman, "sabemos que os desafiuzamentos, a infravivenda e o saqueo dos nosos salarios a través do pago de alugueiros e hipotecas, así como a expulsión dos nosos barrios por parte do turismo son problemas que non se rematarán por si sós". "Só podemos enfrontalos -agregan- dende a mobilización e a organización para facer fronte colectivamente a empresarios e rendistas".
Nas mobilizacións da Coruña e Santiago, alén dos colectivos convocantes, a reivindicación recibiu apoio de representantes de forzas políticas coma o BNG, PSdeG, Sumar ou Podemos. Tamén de sindicatos coma CCOO, UGT ou a CNT, entre outras organizacións. As protestas galegas a prol do dereito a vivenda continuaron na tarde en Ourense e en Vigo.
