Na súa condición de líder do PP e candidato ás eleccións xerais do vindeiro 23 de xullo, Alberto Núñez Feijóo está a prometer a derrogación de múltiples leis e medidas aprobadas polo Goberno de España do PSOE e Unidas Podemos e pola actual maioría parlamentaria no Congreso. Dende a Lei de Memoria Democrática a preceptos da Lei de Educación ou a coñecida como lei trans, entre outras, así como recortar a estrutura gobernamental para asemellala á da "súa época", no que semellou unha referencia á súa etapa como alto cargo do Goberno do PP de José María Aznar entre 1996 e 2003.

Como en 2009, Feijóo tamén promete agora múltiplas derrogacións. Unha das prometidas daquela, a do decreto do galego, escenificouna meses antes de aprobala na mesma reunión na que, sen facelo público aprobou pagar 1,03 millóns a unha consultora por un informe sobre a fusión das caixas. A guerra cultural como veo sobre o material.

As promesas de derrogacións diversas son tamén, en boa medida, outro episodio da reciclaxe da estratexia de oposición que Feijóo e o seu grupo máis próximo de asesores desenvolveron en Galicia contra o Goberno de PSdeG e BNG. Onde agora están as devanditas leis daquelas estaban normas coma o decreto que, dende o ano 2007, regulaba o uso do galego no ensino e fixaba, entre outros aspectos, un "mínimo" do 50% das materias escolares impartidas en lingua galega, na liña do acordado por unanimidade do Parlamento aínda en tempos de Fraga. 

O primeiro Goberno de Feijóo escenificou a derrogación do decreto do galego no ensino durante meses. A comezar por un serán de decembro de 2009 no que, ao mesmo tempo, aprobaba un controvertido pagamento dun millón de euros sen facelo público. O simbólico, a guerra cultural, como enorme veo sobre o material, sobre o contante e soante.

Para comprender os xiros desta historia cómpre retroceder case década e media, ao 30 de decembro de 2009. Feijóo levaba na presidencia apenas oito meses, durante os cales reunira o Consello da Xunta no Pazo de Raxoi e non no complexo administrativo de San Caetano, onde estaba sen estrear a sala do Consello que reformara o anterior Executivo de PSdeG e BNG e que os populares presentaran como suposta mostra de "desbalde" e "luxo asiático". Por sorpresa, a Xunta do PP reuniuse por primeira vez nesas instalacións e convocou nelas á prensa na metade da tarde, un horario inusual que só adoita elixirse para Consellos da Xunta extraordinarios, motivados por algunha emerxencia.

Un certificado coñecido anos despois, asinado por Feijóo e Rueda, acredita que naquel Consello de decembro de 2009 o Goberno do PP aprobara desembolsar o millón para KPMG, que pasou a primeira factura aquel mesmo día

Tras a inédita xuntanza, Feijóo e o daquela conselleiro de Educación, Jesús Vázquez, anunciaran que o Consello viña de "avaliar" as "bases" dun futuro "decreto do plurilingüismo" que ía acabar cunha suposta "imposición" nas aulas dun "modelo monolingüe" en galego. En realidade, o Consello non aprobara nada ao respecto. Só tratara un informe sobre o tema, sen valor xurídico ningún, como quedou reflectido na referencia pública daquel Consello. O novo decreto non sería aprobado ata cinco meses despois.

O que non quedou reflectido naquela referencia pública foi un acordo que si aprobara o Consello. O Goberno do PP aprobara "autorizar a validación dos gastos orixinados na Consellería de Facenda pola contratación da elaboración dun diagnóstico preliminar sobre a viabilidade da fusión" de Caixa Galicia e Caixanova por importe de 1,03 millóns de euros. Ese gasto comprometérao Facenda coa consultora KPMG o día 22 daquel mesmo decembro de 2009 e ían destinados a sufragar un informe sobre a fusión que a empresa estaba a realizar dende vinte días antes. En xaneiro do ano seguinte, a propia Xunta presentaría os resultados dos traballos como unha "auditoría" que "avalaba" a fusión, aínda que a propia KPMG reiterou despois que nin o elaborado fora unha auditoría nin o seu diagnóstico, un "aval" á fusión.

A proba de que ese pagamento foi aprobado naquel Consello da Xunta é un documento que non vería a luz ata case unha década despois, cando o daquela deputado de En Marea Antón Sánchez levou á Xunta aos tribunais para esixirlle varios papeis da fusión que o Executivo de Feijóo se negaba a entregarlle. Entre esa documentación, á que tivo acceso Praza.gal en 2018, figuraba un certificado asinado por Feijóo e polo actual presidente, Alfonso Rueda, na altura actuando como conselleiro da Presidencia e secretario do Consello da Xunta, no que quedaba acreditada a aprobación do pagamento a través de dúas partidas, unha de  827.673 euros e outra, de 206.918 euros. 

Anos despois transcendeu tamén que a Xunta xustificara internamente o gasto alegando unha suposta "emerxencia"

A primeira das partidas foi case integramente (cunha diferenza de apenas 7 euros) a pagar unha factura datada por KPMG naquel mesmo 30 de decembro polo 80% dos traballos do devandito informe, con data de vencemento do 22 de xaneiro do 2010. A segunda factura, de algo máis de 206.000 euros, chegou o 14 de xaneiro igualmente cun prazo dun mes para pagar.

Anos despois transcendeu tamén que, internamente, a Xunta xustificara esta operación secreta alegando unha suposta "emerxencia". Fixérao nunha memoria na que a Consellería de Facenda, na altura dirixida por Marta Fernández Currás -recuperada o pasado ano por Feijóo para a cúpula económica do PP estatal-, tamén recoñecía que inicialmente estes informes ían ser sufragados polas caixas, pero que as "discrepancias" xurdidas entre elas acabaron derivando en que o Goberno do PP considerase "aconsellable" asumir os gastos da operación con fondos públicos.